Gdy świat w mroku tkwi
Słońce zapomina wzejść
Na niebie tysiące chmur
Wędrują do znanych mi miejsc
Pokonują wiele mil
Obserwując ludzki strach
I nagle topnieją..
Pogrążone we łzach
Skraplają się ku ziemi
Wnikając w suchą glebę
Czekają aż wzejdzie słońce
By znów połączyć się z niebem
A ja siedzę gdzieś za oknem
Obserwując obcy świat
Widzę szczęście
Tak ulotne..
A poza nim jestem ja.
Bardzo ładnie napisane :)
OdpowiedzUsuńjestem zachwycona :)
OdpowiedzUsuń_______________
Sprawdź moją nową stronę ♥ daria-porcelain.pl
Pięknie *.*
OdpowiedzUsuńrilseee.blogspot.com
Naprawdę śliczny wiersz, idealnie opisujący marzycielkę "dziewczynę z głową w chmurach". Mam ten obraz przed oczami, myślicielkę, obserwatorkę patrzącą na nieidealny świat aczkolwiek optymistkę i pewną siebie osobę. To moja interpretacja :)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam cieplutko myszko :*
ayuna-chan.blogspot.com
świetny post :)
OdpowiedzUsuńNiesamowite! <3
OdpowiedzUsuńPrzepięknie kochana piszesz, masz do tego talent :)
Pozdrawiam!
Zapraszam do wspólnej obserwacji.
lublins.blogspot.com
Mmmm świetne, podoba mi się <3
OdpowiedzUsuńagnesssja.blogspot.com
Ojej. Piękne. Nie mam słów żeby okazać jakie to są piękne słowa. Nie mam już słów. Uwielbiam takie posty. <3
OdpowiedzUsuńBędę częściej wpadać.